Niespodziewane i zaskakujące odkrycie malarskiej wyobraźni Jan Szula... Stało się to niespotykanie, wbrew wszelkiej mojej logice rozumienia procesu malarskiego artysty.

Jana Szula poznałem jako człowieka wrażliwego na piękno, kiedy kupował moje obrazy a były to obrazy dla mnie ważne i tajemnicze. Zacząłem więc dociekać jakie powody kierowały nim, że kupił akurat te a nie inne prace. Szybko zrozumiałem ,że Jan Szul to od lat ukształtowany kolekcjoner. Osobowość mocno skonstruowana, inteligentna, bystra, znająca swoje miejsce w rozumieniu sztuki malarskiej. W tej sytuacji naiwnością moją byłoby udowadniać mu, że kupując konkretną pracę może być w błędzie. Po pewnym czasie zauważyłem, że Szul często bywa u mnie w pracowni, towarzyszy w procesie tworzenia. Zawsze pyta, podgląda i z dużą wnikliwością wchodzi w sens sztuki. Zaproponowałem mu by zaczął malować, a kierując się własną wrażliwością wybierał prostotę przedmiotów, proste układy kompozycyjne - kwiatów, martwych natur czy krajo- brazu.

Autor przyjął to z godnością i po dwóch miesiącach pokazał mi swój dorobek. I oto olśnienie. Czapla został zauroczony z jak wielką precyzją, miłością przedmiotu i delikatnością bukietów artysta wyraził swój zachwyt nad światem. Kwiaty Jana Szula są proste w swoim wyrazie, jędrne, nasycone, ciekawe w aranżacji, a wraz z mięsistymi liśćmi tworzą rzeźbiarskie obiekty. Jednocześnie łatwo można rozpoznać konkretne gatunki - irysy, tulipany, storczyki, kalie... Moją aprobatę przyjął z pokorą podkreślając, że następnym pokazem będę bardziej zaskoczony. Tak się też stało. Były to już bardzo ciekawe kompozycje pól, układy ziemskie i oryginalne ujęcie krajobrazu - abstrakcyjne w swojej wymowie, zaskakujące w rozwiązaniach kolorystycznych, z przepiękną fakturą misterii malarskiej. Następnym etapem twórczości Szula jest chęć wyrażenia miłości do natury pustych jesiennych pól i zimy. Ostatnie jego zimy są przykładem lapidarnego oddania blasku, nastroju i mocy bieli skonfrontowanej z silnymi krechami czerni.

Fenomenem kompozycji malarstwa Szula jest wytworność zestawień kolorystycznych. Niektóre kompozycje są przykładem mistrzowskich wyrobień słuchu malarskiego, który objawia się najczęściej dopiero po wielu eksperymentach a u Szula przychodzi od tak . Wypływa z jego natury, czucia, oka i wewnętrznej wrażliwości.

Prof. Marian Czapla




Jan Szul wszedł do świata sztuki jako kolekcjoner, ale w 2010 r. postanowił chwycić za pędzel i wyrazić swoje artystyczne emocje. Dosyć szybko jego obrazy nabrały niezwykle współczesnego języka malarstwa syntetycznego. Jego prace są oszczędne, wręcz ascetyczne, a przemyślane pociągnięcia pędzla nadają im przekonywującej siły wyrazu. Szul odwołuje się do swoich rodzinnych stron Polski południowej i tworzy głównie impresje na temat pejzaży. Dążenie do redukcji zbędnych detali doprowadziło Szula do form abstrakcyjnych, jednak wpatrując się w kompozycje wciąż odnajdujemy widok pól o zmierzchu bądź o świcie słońca

Marta Królikowska
Galeria Adi Art w Łodzi